MIJN LEVENSVERHAAL

Amerika. Het land van de vrijheid noemen ze het. Wat is er nou zo fascinerend aan? Dit was mijn vraag ook op de middelbare school. Tuurlijk je zag je films zoals, High School Musical, Grease of Hairspray, daar leek het helemaal fantastisch om in Amerika te wonen. Maar op het nieuws hoorde je toch hele andere verhalen. Maar waarom was ik dan nog steeds zo geobsedeerd met Amerika? Deze vraag heeft heel lang rond gedwaald in mijn hoofd, echt héél lang. Halverwege mijn examenjaar kwam ik erachter om deze vraag te beantwoorden. Een jaar in Amerika wonen en naar school toe gaan. Ja, dat was het antwoord op de vraag. Het leek allemaal zoveel beter om daar naar school te gaan, en na een rottige periode op de middelbare school was het misschien ook wel een goed idee om een jaar weg te gaan. Toen alleen nog mijn ouders overhalen, want het is best een grote beslissing die ik zo even, een twee drie alleen had genomen en daar kwam nog eens bij dat het toch best wel duur was. Mijn vader was meteen overtuigd, hij vond het ‘t beste idee wat ik ooit heb gehad volgens mij. Hij zei: ‘Het zal je veel goed doen, je zult veel nieuwe ervaringen hebben en zoveel nieuwe dingen leren, dat je in een jaar volwassen en zelfstandig bent.’ Mijn moeder daarentegen was er niet zo blij mee, als het aan haar lag, zou ik nooit daar heen gaan. Misschien als ik volwassen was en het zelf kon betalen. Maar goed, ik bleef pushen en zeuren en uiteindelijk gaf ook zij toe. En toen was het zeker. Ik ga een jaar naar Amerika. Deze zin is het beste wat mij tot nu toe is overkomen. Mijn jaar Amerika heeft mij heel veel geleerd, zoals mijn vader inderdaad al zei. En ik heb mensen ontmoet en ben bevriend met ze geraakt, waar ik in Nederland nooit naar omgekeken zou hebben. Ik heb mezelf daar helemaal bloot moeten geven. Dat was toch wel schrikken, aangezien ik iemand ben die alles lekker voor zichzelf houdt. En dan ineens moet je nieuwe vrienden maken, en met mensen praten die je nog nooit van je leven hebt gezien, in een land waar je nog nooit bent geweest en een taal die je niet vloeiend spreekt. Dat was eng, heel erg eng. Maar ik heb het gedaan en ben over mijn angst heen gekomen. En dat helpt mij op dit moment nog steeds. Mensen vragen mij: ‘Heb je spijt dat je een jaar naar Amerika bent geweest?’. Mijn antwoord blijft nee. Nee, ik heb geen spijt, als sommige dingen anders hadden gekund, ja dan had ik daar voor gekozen, maar ik zou nooit mijn ervaring kwijt willen. Het heeft mij veel goeds gebracht en ben als een nieuw meisje terug gekomen. En daar ben ik mijn jaar Amerika nog steeds heel erg dankbaar voor.